کد مطلب:36673 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:134
[صفحه 212] نیستیم و باید خود در كسب روزی مان بكوشیم و این كوشش، از نظر محبوب، مستحسن است. شخصی كه به دنبال روزی حلال می رود، عبادت بزرگی می كند. در سوره جمعه داریم: اذا نودی للصلوه من یوم الجمعه فاسعوا الی ذكر الله و ذر و البیع ذلكم ان كنتم تعلمون فاذا قضیت الصلوه فانتشروا فی الارض و ابتغوا من فضل الله: (جمعه، 9 -10) هنگامی كه شما را برای نماز جمعه بخوانند فورا به ذكر خدا بشتابید و كسب و تجارت را رها كنید كه این برای شما بهتر است، اگر بدانید. پس آنگاه كه نماز پایان یافت باز در پی كسب و كار خود روی زمین منتشر شوید و فضل خدا را بجویید. فضل خدا را طلب كردن، یعنی، به دنبال روزی حلال رفتن، در سوره روم نیز آمده است كه: و من ایاته منامكم باللیل و النهار و ابتغاءكم من فضله ان فی ذلك لایات لقوم یسمعون (روم، 23) یكی از آیات حق همین است كه شما در شب و روز به خواب رفته (و بیدار می شوید) و از فضل خدا طلب روزی می كنید در این امر ادله قدرت او بر كسانی كه بخواهند بشنوند، آشكار است. پس كسب رزق حلال خوب است و بسیار خوب است و مقدر بودن رزق، مدلولش ترك كوشش نیست بلكه مدلولش كوشش ملایم و غیر حریصانه است. و حرص، بر رزق آدمی نمی افزاید. فراموش نكنیم كه رزق ما در مجموع حد معینی دارد، پس همانگونه كه پیامبر (ص) فرمودند كه: «اجملو فی الطلب»: «به نحو جمیل و مجمل، نه فزون طلبانه، به دنبال رزق بروید». به قول سعدی: رزق هر چند بی گمان برسد [صفحه 213] ورچه كس بی اجل نخواهد مرد (گلستان، ص 122)[1].
معین و مقدر بودن رزق به معنای آن نیست كه كسی برای كسب رزق تلاش نكند، بلكه معنایش این است كه انسانها در كسب رزق، خود را به هلاكت نیندازند و از آن بالاتر، پس از جد و جهد، اگر سهمشان كمتر از دیگری شد، این كمتر بودن را به رضایت پذیرا باشند و گریبان ندرند. از كوشش خود نكاهند اما از غصه خود بكاهند. چرا كه غم خوردن، عین كاستن از رزق است. ما چون پرندگان
شرط عقل است جستن از درها
تو مرو در دهان اژدرها
صفحه 212، 213.